Louis Tomlinson #4

Wstałaś bardzo wcześnie rano. Była już 06:45, a i tak zaspałaś pół godziny. Twój szef był bardzo, ale to bardzo wymagający. Szybko ubrałaś się w białą bluzkę, spódnicę i czarną marynarkę. Poszłaś do łazienki, aby zrobić sobie lekki makijaż i uczesać włosy. Zerknęłaś na zegarek, była 07:05. Nie zdążysz już zjeść śniadania. Weszłaś tylko do sypialni, zerknęłaś na Louisa, który jeszcze słodko spał, dałaś mu buziaka i wyszłaś z domu zakładając czarne szpilki.

*

11:00. W brzuchu świdrowało ci z głodu. Ale nie było mowy o przerwie nawet na małą przekąskę. A kończyłaś dopiero o 20:00. Jak tak można traktować ludzi? Miałaś jeszcze stertę teczek do uzupełnienia.

*

Wyszłaś z przeszklonego biurowca. Była dokładnie 20:30. Padałaś z nóg, a jeszcze do tego chciało ci się jeść. Wróciłaś do domu.

- Louis, już jestem! - krzyknęłaś z progu z ulgą ściągając buty. Weszłaś do salonu połączonego z kuchnią. Twój chłopak stał przy kuchence i zalewał herbatę.

- Witaj kochanie. - powiedział i dał ci buziaka. - Zrobiłem ci ciepłą herbatkę. Taką jaką lubisz.

- Dziękuję ci. Zaraz coś zjem i będę pracować.

- Jak to pracować? Czy ty siebie słyszysz?

- Spokojnie to mało roboty. Zajmie mi to mało czasu.

- Na pewno?

- Tak, nie martw się. A jak tam nagrania do You & I?

- Dobrze, tylko Liam był jakiś przygnębiony.

- Szkoda mi go.

Rozmawialiście ze sobą jeszcze długo. Tommo zmęczony poszedł spać, a ty zostałaś i wyjęłaś 8 grubych teczek i zaczęłaś je wypełniać zapominając o jedzeniu. Skończyłaś gdzieś o 1 nad ranem i poszłaś spać. Spałaś 5 godzin i znowu to samo. Każdego ranka to samo. Tyle, że teraz zdążyłaś zjeść bułkę z Nutellą.

*

Szłaś korytarzem, zaniosłaś swojemu szefowi całą robotę i usiadłaś przy biurku. Twoja sielanka nietrwała długo, ponieważ dostałaś następne teczki. Kolejny ciężki dzień...

*

Nacisnęłaś klamkę drzwi wejściowych do mieszkania. Weszłaś, zrzuciłaś buty z stóp i weszłaś do salonu rzucając torbę na kanapę.

- Cześć, jak tam w pracy? - spytał szatyn czytając jeden z kolorowych magazynów. Popatrzyłaś się na niego. Obraz przed oczami zaczął ci się rozmazywać. Poczułaś, że lecisz w dół. Usłyszałaś tylko krzyk chłopaka jakby z oddali. Uderzyłaś głową o podłogę i nastała ciemność.

*

Obudziłaś się z strasznym bólem głowy. Otworzyłaś oczy, ale obraz był strasznie rozmazany. Ujrzałaś tylko zarys jakiejś postaci, ale byłaś pewna na 100%, że to Louis.

- Co się stało? Gdzie jesteśmy?

- W domu. Gdy wróciłaś z pracy zemdlałaś. Podejrzewam, że z wycieńczenia.

- Wcale nie. - skłamałaś.

- A co może jesteś w ciąży?

- Nie, bo się nie starasz. - powiedziałaś. Szatyn się zarumienił.

- Widzę co się z tobą dzieje. Boję się.

- Nie masz o co naprawdę.

- Mam. Nie dyskutuj ze mną. Od jutra kończysz tę robotę koniec kropka.

- Ale nie chcę, żebyś tylko ty pracował.

- Mam dla ciebie robotę i to bardzo przyjemną.

- Niby jaką?

- Menadżerka One Direction, odpowiada? - powiedział, a ty popatrzyłaś się na niego jak na wariata. - 

 - W porządku? Zapytał lekko zdziwiony twoją reakcją.

- Tak, tak emm zaskoczyłeś mnie.

- To zastanów się i odpocznij. - powiedział wstając z łóżka i wychodząc z pokoju.

Zdecydowałam. Myślę, że nie mam wybory a poza tym to może być fajna zabawa. Przynajmniej cały czas mam na obserwacji mojego chłopaka.

Raz się żyje.

Jeśli przeczytałaś proszę SKOMENTUJ to dla mnie naprawdę ważne:)